sıkılıyorum ben

Çok sıkılıyorum. Hatta mütemadiyen sıkılıyorum.
Mutlu değilim ama mutsuz da sayılmam. Konuşmak istiyorum sabahlara kadar ama aynı zamanda susuş krizlerine girmek, saatlerce hiç konuşmadan oturmak istiyorum. Alkol sevmem ama sarhoş olmak istiyorum. Uyuşuğum, üşengecim ama bedenimin sınırlarını görmek, sabahlara kadar koşmak, gece yarısı sokakta dans etmek istiyorum. İyi yüzemiyorum belki ama deniz görünce dayanamıyorum. Zayıfım ama yemek yemeyi seviyorum. Herşeyin tadını almak, herşeyden tatmak istiyorum. Belki önüme koysalar burun kıvırırım çoğuna ama benim tatmin olma şeklim onları tadacak yeteneğe, güce yada herneyse ona sahip olmak. Yani yediğimde, olduğumda yada yaptığımda değil bunu yapabilecek şeye sahip olduğumda tatmin oluyorum ben. Herşeyi öğrenmek, görünenin arkasındaki gizli gerçekleri görmek istiyorum ama şüpheciyim. Asla emin olmamak yiyip bitirebilir beni, ama olsun, bilmemenin yanında lafını bile etmem. Ciddiyeti seviyorum ama saçmalamaktan da vazgeçemem. Arada mantıktan uzaklaşmak iyi geliyor bünyeye. Mantıklı kelimeleri birleştirip anlamdan uzak cümleler kurmanın zevki çok başka. En çokta yazmak istiyorum mesela, dünyayı yazmak, hayatı yazmak istiyorum..